فراموش کردن تشخیص های افتراقی یک از اتفاقاتی است که برای پزشکان امکان رخ دادن دارد مخصوصا اگر تازه شروع به کار کرده باشیم. همان‌طور که می‌دانید پزشکان در زمان گوش‌کردن به شرح‌حال بیمار یکسری تشخیص افتراقی‌هایی را در ذهن خود در نظر می‌گیرند و بر اساس سوالاتی که می‌پرسند گزینه‌های مختلف را حذف می‌کنند. و مسئله اصلی نیز همین‌جاست که ممکن است بخشی از صحبت‌های بیمار نادیده گرفته شود. در این شرایط چه کاری باید صورت گیرد تا هم به صحبت‌های بیمار توجه شود و هم ما بتوانیم تشخیص‌های افتراقی مختلف را در نظر بگیریم؟ یعنی

برای مسئله فراموش کردن تشخیص های افتراقی چه راهکاری وجود دارد؟

همان‌طور که می‌دانید یکی از موثرترین روش‌ها برای فراموش نکردن مطالب یادداشت کردن‌ آنهاست یعنی اگر قادر باشیم از صحبت‌های یک فرد نت‌برداری کنیم و نکات مهم و کلیدی را یادداشت نماییم مطمئنا نگران فراموشی گفته‌های مخاطب خودمان نخواهیم بود. در رابطه با بیمار نیز اوضاع به همین صورت است به این معنی که اگر قادر باشیم نکات مهم و قسمت‌های مهم از صحبت بیمار را یادداشت نماییم و تا حدودی تشخیص‌های افتراقی خود را نیز بنویسیم مطمئنا نگران فراموشی آن‌ها نخواهیم بود و می‌‌توانیم به صورت کامل به صحبت‌های بیمار گوش دهیم. البته اصلا قرار نیست که به صورت واضح این کار را انجام دهیم و یا به صورتی باشد که بیمار احساس کند ما تازه امسال مدرک پزشکی‌مان را گرفته‌ایم! بلکه می‌توانیم از کلمات اختصاری و تخصصی استفاده کنیم و در پرونده بیمار و یا هر جایی دیگر بنویسیم و اصلا نگران مبتدی جلوه کردن نباشیم. پس در پایان اگر توجه نکردن به تمام صحبت‌های بیمار یکی از دغدغه‌های اساسی ما است تلاش کنیم تا با نوشتن نکات مهم و کلیدی صحبت‌ بیمار نگران فراموشی تشخیص‌های خود نباشیم و با خلال راحت به حرف‌های بیمار گوش دهیم چون همان‌طور که می‌دانید توجه نمودن به صحبت‌های بیمار یکی از مهم‌ترین قسمت‌های درمان و شرح‌گیری است که نیاز دقیق به آن ضروری است.