علل شايع خشکی دهان، آتروفي (اضمحلال) غدد بزاقي، مصرف دارو، راديوتراپي سر و گردن، سندرم شوگرن، استعمال دخانيات وابتلا به بيماريهاي سيستميك ميباشد. شيوع خشكي دهان بين 40-25 درصد متغير است.
خشکی دهان
خشکی دهان وضعیتی است که در آن بزاق، به میزان کافی ترشح نمی شود.
علل شایع خشکی دهان، آتروفی (اضمحلال) غدد بزاقی، مصرف دارو، رادیوتراپی سر و گردن، سندرم شوگرن، استعمال دخانیات وابتلا به بیماریهای سیستمیک میباشد. شیوع خشکی دهان بین ۴۰-۲۵ درصد متغیر است.
عوارض خشکی دهان، پوسیدگی دندانی، سوزش مخاط و اختلال در بلع و تکلم می باشد.
این بیماری مشکلات عدیدهای را برای فرد به وجود آورده و کیفیت زندگی را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد. برای پیشگیری و رفع این عارضه باید، میزان وقوع و عوامل مرتبط با آن شناسایی شود.
مصرف داروهای آرامبخش و ضدافسردگی در این افراد، موجب تشدید و پایداری علائم خشکی دهان می گردد.ابتلا به برخی از بیماری های سیستمیک نیز زمینه ساز بروز خشکی دهان می باشد. دیابت با تاثیر روی عملکرد غدد بزاقی، موجب کاهش خروجی بزاق و بروز خشکی دهان می گردد.
به جرات می توان گفت، احتمال وقوع خشکی دهان در زنان و افراد مسن بیشتر است. فاکتورهای مرتبط با بروز خشکی دهان به صورت کلی شامل ابتلا به بیماری های عصبی-روانی (با مصرف دارو )آنتی هیستامین، باز کننده مجاری تنفسی و استعمال دخانیات می باشد.